Het begin van mijn avontuur
Tja mijn sauna avontuur begint in de Van Egmondstraat. Logisch zul je denken, maar dat valt wel mee.
Mijn eerste herinneringen aan dat straatje hebben niets met badjassen of de geur van lavendel te maken. Wel met naakt. Het is het begin van deze eeuw en mijn eerste echte volwassen liefde woont in de Van Egmondstraat. Schuin tegenover fysiotherapie Witteman. Steeds vaker mag ik bij haar slapen en als ik dan weer naar mijn eigen huis moet, loop ik altijd langs de sauna, op weg naar de bushalte. Als student die net in Haarlem woont, verdien ik mijn geld met het rondbrengen van kranten. Ochtendkranten welteverstaan, want dat is goed te combineren met stappen. In een van die kranten leest mijn moeder een vacaturetekst die ze uitknipt en aan me geeft. Een baantje in de bediening van Sauna van Egmond. Dicht bij het huis van mijn liefde, denk ik meteen, nog niet wetende dat ik nog dichter bij een andere grote liefde zou komen. En dichtbij een tweede huis!
De eerste keer dat ik Van Egmond binnen ga, verwonder ik me over alles wat ik zie. Over alles wat er te zien is achter de deur van dat pand dat ik altijd alleen maar in het voorbijgaan zag en waarvan ik nooit vermoedde dat er zich zoveel afspeelde. In een bekend sprookje loopt Alice achter een konijntje aan en betreedt via een klein deurtje een wonderlijke wereld. Het konijntje in mijn verhaal heet Astrid. Door Astrid kom ik in een warm bad terecht. Een paar jaartjes werken we samen als weekendmaatjes. Op drukke dagen is het hard werken. Astrid de bar en ik rennend door het hele pand. En altijd lol. Voor het werk, tijdens het werk en zeker ook erna tijdens de fantastische naborrels. Als het pand dan toch eindelijk sluit, nemen we de gezelligheid gewoon mee. Naar de Bakenesserstraat, de Mus, Spaarndam, het Florapark, de Hoek of een of ander festival. De bowling desnoods. Zondag brak, maar wel aan het werk natuurlijk en daarna de sauna in. Het duurt niet lang voordat ook ik een bijnaam krijg en voortaan als Zuid door het leven ga. Wanneer je destijds belde naar de sauna en in de wacht werd gezet, hoorde je 'wist u dat Zuidtangent werkzaam is bij Sauna Van Egmond'. Trots als een bus was ik. En nu zoveel jaren later. Veel van mijn toenmalige collega's zie ik nog steeds. Een aantal van hen vrienden voor het leven. Als ik met Leonie klets, duurt het niet lang of we zijn weer die twintigers van toen met een gedeelde interesse voor diepgaande oppervlakkigheid. Met Niels ga ik wekelijks zwemmen bij het Wed (hij moest wat koudwatervrees overwinnen omdat hij aanvankelijk bang was dat hij het het randje van het meer moest schoonmaken). En ook in de sauna kom ik nog zo nu en dan. Fijn om daar altijd weer wat oude bekenden tegen te komen. Op mijn slippertjes loop ik dan door dat eigenaardige pand en ik voel me thuis. Atijd nog hoop ik een deurtje tegen te komen, dat ik nog niet eerder had ontdekt. En als ik die dan open en naar binnen ga, zie ik zingende keukenprinsen die worstelen met de afwasmachine. Ik zie de lift omhoog gaan en weer omlaag. Ik zie collega's gezellig kletsen bij de piano, waar Niels achter zit en waar wij achter staan omdat we handdoekjes aan het oprollen zijn voor het toilet. Ice rolt niet mee, die leunt zwetend tegen de muur. Ik zie rijen vol met oude mannen in badjas die luid pratend, zuipend en rokend, van de wellness aan het genieten zijn. In een hoekje aan een tafel zie ik Donnos met een studieboek, hij is er nog gelukkig. Af en toe een klein konijntje: 'de laatste Zuid, nog eentje'. Ik zie voetbal op een groot scherm en het valt me op dat er wel erg veel personeel aan het kijken is. In het voorbijgaan vertelt Leonie me eindelijk haar echte achternaam. Ondertussen is er een keukenhulp die de tosti's nog in het plastic meegeeft aan de klanten. 'We hebben geen klanten, we hebben Kiss!', schreeuwt weer een ander.
Ik hoor Heartbreaker uit de boxen komen en we zingen ons een klaplong. Op zolder is nog een deurtje. Terwijl ik er heen loop, wordt mijn rug geharst en neem ik even plaats op de zonnebank. Ben ik nou nog aan het werk? Via een luikje in het plafond kom ik bij een hijskraan. Ik klim omhoog en zweef op een vliegend geel kleedje naar Het Florapark waar al mijn vrienden en vriendinnen al begonnen zijn met het feest. Ik neem plaats op een van de bij afgedankte ligsofa's die ik van mijn tweede liefde kreeg toen mijn eerste liefde er vandoor was met zo'n beetje het hele interieur. Simone staat naast me met een grote lieve lach op haar gezicht. Iris met zonnebril doet de koelkastdeur open voor een konijntje. Is dat nou Mascha die op tafel staat te dansen? Maar dan ineens: het grote licht (een bouwlamp?) en rode letters op een lichtbalk.
'Zuid, wakker worden, het is 2024'